مواد غذایی عموما برای مصرف به دست انسان مدت زمان متغیر و دسته بندی شده ای دارند به نام * تاریخ انقضاء *
تاریخ انقضاء مشخص کننده بازه زمانی است که مصرف کننده میتواند از محصول استفاده خوراکی کند
اما سوال این جاست که چه عواملی مشخص کننده این بازه زمانی است!
عوامل انقضاء محصول تنوع گوناگونی دارند که شاخص ترین انا عبارت است از : شیوه تولید،منتطقه مکانی محصول،طبیعی و شیمیایی بودن محصول،افزودنی های مجاز و غیر مجاز،شرایط نگهداری و…
مهمترین عوامل : افزودنی (مواد نگهدارنده) و شرایط نگهداری
مواد افزودنی شیمیایی تبدیل به یکی از پر مصرف ترین مواد تولیدی در صنعت غذا به شمار میروند که وظیفه آنها جلوگیری از رشد میکروب و در کپک مواد غذایی است
در این بین این مواد به دوسته مجاز و غیر مجاز تقسیم میشوند بعنوان مثال پروپیونات سدیم در میزان مصرف زیاد میتواند باعث عوارض جبران ناپذیری در بدن انسان باشد.
از طرفی دیگر موادی مانند پروپیونات کلسیم جزو مواد افزودنی مجاز و مورد تایید سازمان های نظارتی میباشد.
مواد نگهدارنده طبیعی!
جالب است بدانید بسیاری از مواد طبیعی پیرامون ما باعث ماندگاری بیشتر مواد غذایی و به تعویق افتادن رشد باکتری و کپک میشوند
بارز ترین آنها را میتوان نمک و سرکه معرفی کرد!
عوامل نگهدارنده!
بعد از مواد نگهدارنده طبیعی میرسیم به شرایط نگهداری که دلیل قاطعی بر سلامت محوری مواد غذایی دارد
اگر بخواهیم مثالی دقیق و واضح بیان کنیم میتوانیم کره حیوانی یا پنیر لاکتیکی وینتر رو مثال بزنیم
کره حیوانی
این محصول به دلیل عدم وجود مواد نگهدارنده شرایط نگهداری
خاص خود را دارد در واقع نگهداری این محصول در دمای زیر صفر(فریزر) باعث منجمد شدن ماده اصلی و درنتیجه توقف رشد میکروبی محصول میشود.
پنیر لاکتیکی
این محصول هم به مانند کره به دلیل نداشتن نگهدارنده از طریق شرایط نگهداری سلامت خودش رو حفظ میکنه
در واقع وجود اب نمک و نگهداری در دمای یخچال باعث این سلامت محوری می شود.
